Dag 5

Zaterdag 30 augustus 2014
Vandaag begon lekker rustig. We hebben pas voor de middag plannen, dus de ochtend is “pole pole” gestart. Janneke is eerst vers brood gaan halen en we uitgebreid en laat ontbeten. Het verse brood hebben we samen helemaal opgegeten. Overdaad schaad, maar morgen is het niet lekker meer, dus even dooreten ;-).

Hierna hebben we de was gedaan, ik heb mijn camera’s schoongemaakt, beetje gerommeld, ach eigenlijk gewoon zaterdag. De achterbuurman wast zijn Volvo. Ik loop even naar buiten om een praatje te maken en complimenteer hem met zijn uitstekende keuze in auto’s. Verder rijden hier namelijk alleen maar Toyota’s en 1 of 2 Nissans. Hij praat vol trots over het oude gebakje dat uit 1976 stamt. Hij laat me een foto zien op zijn mobieltje met een aap op het dak vand e auto die het gisteren klaarblijkelijk nodig vond het hele dak af te likken. Samen zochten we naar een logische verklaring voor dit fenomeen. Waarschijnlijk had er een andere aap overheen gepiest en likte deze het op. Gadverdamme....

Na wat emailcontact met het thuisfront, is het tijd om naar de afgesproken plaats te gaan. We pakken voor aan de straat een tuk-tuk. In de file naar het strand. Het is net Nederland. Bij het hotel aangekomen, eten we eerst een overheerlijk ijsje. Het smelt in hoog tempo, dus ik heb het op voor ik er erg in heb. Zo snel heb ik volgens mij nog nooit ijs gegeten, want dat doe ik toch al bijna nooit. Een klein, naar mijn mening Zuid-Afrikaans ventje, wil ook een ijsje. Hij haalt zijn vader over er eentje te mogen uitzoeken. Het lukt en je raad het al, het wordt een bende. Het kereltje zit binnen de kortste keren helemaal onder de chocoladezooi. Heerlijk. Terwijl wij aan het eten waren belde de bootman al waar we bleven. Pole pole hoor, het is nog geen 14 uur. We zijn al op het strand en komen er zo aan. Dat neemt nog de nodige tijd in beslag, want we worden overal aangehouden om maar vooral naar al die mooie spullen te komen kijken. En ook al had ik me voorgenomen die rotzooi niet meer te kopen, ik doe het toch. Ach, de economie kan ik er niet mee redden, maar deze gozer kan toch weer een paar monden voeden.

Zo, nu snorkelen. Ik heb gelukkig al de ene en andere snorkeltrip gedaan, om er een waarde-oordeel aan te kunnen geven en dat doe ik hierbij dan ook. Ik heb slechter meegemaakt. Ik ben niet onder de indruk, maar het was echt leuk en we hebben veel gezien. Baracuda’s, een koraalduivel, diverse soorten papegaaivissen, trompetvissen, poffervis ook wel koffervis genaamd, kreeft, octopus, zeesterren, zebravissen in overvloed, tetra’s in alle kleuren, “nemo’s”, veel koraal- en sponssoorten en als klap op de vuurpijl een enorme murene met zijn of haar eigen loodsvisjes. Super. En wat is dat water lekker warm.

Op de terugweg op de boot hebben de heren Janneke nog een beetje Swahili geleerd. “Leo nataka kwendo buré”. Ik wil vandaag gratis mee. Nou, dat gaan we meteen uitproberen bij de tuk-tuk driver die ons terug moet brengen. En wat schetst onze verbazing? Het werkt...maar voornamelijk op zijn lachspieren...we mogen mee, maar moeten toch gewoon betalen, jammer.

Thuis douchen en dan uit eten met de vrijwilligers van Janneke en aangekomen familie. We krijgen een sms om 17.30 uur. Eten om 18:00 uur...dat redden we nooit, mag het een uurtje later? O, uhhh dat is lastig, we zitten er al...nou dan zien we jullie maandag wel. Ja, tot maandag dan maar. Goed, dan maar lekker een avondje thuis. Ook goed, we hebben eten in huis en Janneke valt om van de slaap door een reispilletje wat ze genomen heeft voor het dobberen van vanmiddag. Sana salama dan maar, ja ook welterusten. Ik maak mijn reisverhaal af en ga ook naar bed. Tot morgen!