Dag 2

Woensdag 27 augustus 2014
Welkom in Kenia, karibu! Ook vanochtend was ik weer vroeg wakker. Dat maakte niet uit, want zo had ik even lekker de tijd voor mijn reisverslag. Janneke komt er wat later uit en zij maakt voor ons een heel lekker ontbijtje klaar. Ze heeft hier een 3 kamer beneden appartement met voor Afrikaanse begrippen verrassend veel ruimte en comfort. We douchen weliswaar met koud water en kaarslicht, want de lamp doet het niet en de warmwatervoorziening is niet echt heel, maar met een paar pannen gekookt water en een grote emmer met een bakje zoals in het oude badhuis, kom je een heel eind. Het lijkt er gewoon bij te horen dat je niet alle vanzelfsprekendheden van thuis hier kunt verwachten. Je schakelt zelf ook snel om. Hakuna matata.

Na het ontbijt gaan we even een check-up doen in het doing goood huis hiernaast, want vannacht arriveren er 3 vrijwilligers en zij zullen daar verblijven. Het ziet er goed uit, dus we kunnen verder, maar niet nadat ik even een foto heb gemaakt van de bijzondere tekst op de koelkast...Als ik om uitleg vraag, begint Janneke te lachen. Ze had ooit bitterballen gemaakt voor de vrijwilligers en toen ze de vriezer open deed, viel het bord met alle ballen eruit, hihihi. Vandaar.

Vandaag niet veel op het programma, beetje de omgeving verkennen, vreselijk veel geld uitgeven aan onnodige, maar o zo leuke spullen, lunchen aan zee bij een resort. Wat vervelend allemaal. We hebben de middag heerlijk langs het strand gelopen. Natuurlijk kreeg ik een hele golf water over me heen toen ik zo nodig op een onmogelijke plek tussen de rotsen achter een krabbetje aan moest rennen. Op de terugweg werden we gemaand door te lopen, anders zouden we door de vloed niet meer terug kunnen komen bij het hotel. Ik denk dat dat uiteindelijk wel mee viel, maar de dame in kwestie bedoelde het goed. Ze had het pad al veel vaker gelopen en vreselijke dingen zien gebeuren. Op het strand is het een bonte verzameling van mensen die van alles aan ons willen verkopen. “Asante”, nee dankjewel. Verder wat mannen uit een stam die lijken op de Masai, maar het niet zijn, een kameel, weinig toeristen en veel Kenianen, want het is schoolvakantie.

Na de wandeling lopen we rustig terug naar huis, waar we ons klaarmaken voor een hapje eten buiten de deur. Gezellig met 2 vrijwilligers die in het “APDK” project werken. Hier rehabiliteren en revalideren gehandicapte kinderen. Momenteel verblijven er 46 kinderen. Maandag hebben de dames een stranddag voor de kinderen geregeld. Janneke en ik gaan helpen.
Morgen vroeg op, want we gaan een mountainbiketour doen. Ik ben benieuwd. Tot morgen!